آهنگ پرواز از سیاوش قمیشی

من و تو دو تا پرنده تو قفس زندونی بودیم
جای پر زدن نداشتیم ولی آسمونی بودیم
ابر و بارونو میدیدیم اما دنیامون قفس بود
چشم به دوردستا نداشتیم همینم واسه ما بس بود

اما یک روز اونایی که ما رو با هم دوست نداشتن
تو رو پر دادن و جاتم یه دونه آینه گذاشتن
من خوش باور ساده فکر می کردم روبرومی
گاهی اشتباه می کردم من کدومم تو کدومی

با تو زندگی می کردم قفس تنگ و سیاهو
عشق تو از خاطرم برد عشق پر زدن تا باغو

اما یک روز باد وحشی رویاهامو با خودش برد
قفس افتاد و شکست و آینه افتاد و ترک خورد
تازه فهمیدم دروغ بود دنیایی که ساخته بودم
دردم از اینه که عمری خودمو نشناخته بودم