آهنگ از دوست داشتن از همایون شجریان

امشب از اسمان دیده ی تو روی شعرم ستاره می بارد
در سکوت سپید کاغذها پنجه هایم جرقه می کارد
شعر دیوانه ی تب الودم شرمگین از شیار حواهش ها
پیکرش دوباره می سوزد عطش جاودان اتش ها
آری آغاز دوست داشتن است گرچه پایان کار نا پیداست
من به پایان دگر نیندیشم که همین دوست داشتن زیباست
از سیاهی چرا حذر کردن شب پر از قطره های الماس است
انچه از شب بجای می ماند عطر سکر اور گل یاس است

آه بگذار گم شوم در تو کس نیابد زمن نشانه ی من
روح سوزان اه مرطوبت بوزد بر تن ترانه ی من
اه بگذار زین دریچه ی باز خفته در پرنیان رویاها
با پر روشنی سفر گیرم بگذرم از حصار دنیاها
دانی از زندگی چه می خواهم من تو باشم تو پای تا سر تو
زندگی گر هزار باره بود بار دیگر تو بار دیگر تو
انچه در من نهفته دریایست کی توان نهفتنم باشد
با تو زین سهمگین طوفان کاش یارای گفتنم باشد