ابوالحسن خوشرو، یکی از برجسته‌ترین هنرمندان موسیقی محلی مازندران، در ۱۴ دی ۱۳۲۵ در روستای سیاهرودکلا (ساروکلا) از توابع قائم‌شهر به دنیا آمد. او از کودکی به موسیقی علاقه‌مند شد و نواختن ساز لله‌وا (نی چوپانی مازندرانی) را آغاز کرد. پدرش، ابوطالب، نوازنده نی و خواننده بود که نقش مهمی در شکل‌گیری علاقه او به موسیقی داشت. خوشرو در هنرستان موسیقی تهران تحصیلات رسمی موسیقی را ادامه داد و به یکی از پیشگامان موسیقی مازندران تبدیل شد.
فعالیت‌های هنری
خوشرو در دهه ۱۳۴۰ با برادرانش و هنرمندانی چون احمد محسن‌پور همکاری‌های موسیقایی خود را آغاز کرد. او در سال ۱۳۵۰ گروه موسیقی روجا (ستاره صبح) را تشکیل داد که به اجرای موسیقی محلی مازندران می‌پرداخت. این گروه در ایران و جشنواره‌های بین‌المللی چون جشنواره موسیقی موتستر آلمان اجراهای موفقی داشت.
خوشرو از سال ۱۳۴۵ با رادیو مازندران همکاری کرد و بسیاری از ترانه‌های محلی از جمله آوازهای امیری و کتولی را بازآفرینی و اجرا کرد. او همچنین سرپرستی گروه امیرپازواری را بر عهده داشت و نقش مهمی در گسترش موسیقی مازندران ایفا کرد.
آثار و آلبوم‌ها
ابوالحسن خوشرو آلبوم‌ها و قطعات ماندگاری در کارنامه هنری خود دارد که شامل موارد زیر است:
- شاباجی
- خنش (به همراه محمدرضا اسحاقی)
- نرگس جار
- رونما
- دماوند
- طالبا
- تش سو
- کوچ
این آثار با ترکیب اصالت موسیقی محلی و خلاقیت فردی خوشرو، نسل جوان را با موسیقی فولکلور مازندران آشنا کرد.
افتخارات
او به دلیل تأثیرگذاری بر موسیقی محلی مازندران، لقب «شجریان مازندران» را به خود اختصاص داد. در سال ۱۳۹۶ سازمان میراث فرهنگی کاشی ماندگار را به نام او در قائم‌شهر نصب کرد. همچنین، در جشنواره‌های متعدد ملی و بین‌المللی جوایز متعددی را به عنوان خواننده و آهنگساز برتر دریافت کرد.
زندگی شخصی و درگذشت
خوشرو در سال‌های پایانی زندگی با بیماری دست‌وپنجه نرم می‌کرد، اما فعالیت‌های هنری خود را متوقف نکرد. آخرین آلبوم او، چم، در سال‌های آخر زندگی منتشر شد. او در ۱۰ اسفند ۱۳۹۸ در سن ۷۳ سالگی درگذشت و میراثی غنی از موسیقی محلی را برای ایران به جا گذاشت.
ابوالحسن خوشرو همچنان به‌عنوان نماد موسیقی مازندران شناخته می‌شود و آثار او در میان علاقه‌مندان به موسیقی محلی جایگاه ویژه‌ای دارد. برای شنیدن آثار او می‌توانید به پلتفرم‌های موسیقی یا وب‌سایت‌های معتبر مراجعه کنید.
