آهنگ موی سپید از اکبر گلپایگانی

موی سپیدو توی آینه دیدم؛ آهی بلند از ته دل کشیدم…
تا زیر لب شکوه رو کردم آغاز؛ عقل هی ام زد که خودت رو نباز!
عشق باید پادر میونی کنه؛ تا آدم احساس جوونی کنه
رفته بودم تا مثل یک کبوتر؛ باز کنم تو آسمون بال وپر
دیدم که شوقی ندارم به پرواز!
عقل هی ام زد که خودت رو نباز…

عشق باید پادر میونی کنه؛ تا آدم احساس جوونی کنه
رفتم که با شادی و سازش کنم…
گلای گلدونو نوازش کنم…
از دل بی حوصله غمگین شدم؛ تشنه دلداری و تسکین شدم
تا زیر لب شکوه رو کردم آغاز؛ عقل هی ام زد که خودت رو نباز!
عشق باید پادر میونی کنه؛ تا آدم احساس جوونی کنه