متن آهنگ پریزاد علیرضا قربانی
مرا پرسي که چوني بين که چونم
مرا پرسي که چوني بين که چونم
خرابم بيخودم مست جنونم جنونم
پري رويي مرا ديوانه کردست
پري رويي مرا ديوانه کردست ديوانه کردست
مسلمانان مسلمانان که ميداند فسونم
مسلمانان مسلمانان که ميداند فسونم
ز هجرت ميکشم بار جهاني
ز هجرت ميکشم بار جهاني
نيکه گويي من جهاني را ستونم
به صورت کمترم از نيم ذره
ز روي عشق از عالم فزونم
يکي قطره که هم قطره ست و دريا
يکي قطره که هم قطره ست و دريا
من اين اشکالها را آزمونم
درون خرقه ي صد رنگ قالب
خيال باد شکل آبگونم
درون خرقه ي صد رنگ قالب
خيال باد شکل آبگونم
غلط گفتم غلط گفتم مزاج عشق دارم
ز دوران و سکونتها برونم
دفتر ما پر از شعر سپيد است
پر از تنهايي
اي پريزاد غزل کي به غزل مي آيي
شب من گمشده در کوچه ي بي خوابي ها
خواب کن چشم مرا اي نگه رويايي
باز هم وعده ي فردا دهي و ميدانم
نيست افسانه ي امروز تورا فردايي
آن که در چشم تو روياي مرا زندان کرد
کاش مي داد به دلتنگي من معنايي
بيش از اين مهر جنون بر دل من داغ مکن
نيست اندازه ي مجنوني من صحرايي