آهنگ نوایی از نور محمد درپور

بنازی که لیلی، به محمل نشیند

غمت در نهان خانه ی دل نشیند

غمت در نهان خانه ی دل نشیند

به دنبال محمل چنان زارو گریم؛ که از گریه‌ ام ناقه در گل نشیند!

نوایی نوایی نوایی نوایی؛ الهی برافتد نشان جدایی

نوایی بزن پرده ی زیر و بم را

ز تو تش، نوایی به محفل نشیند

ز گِل، گُل بروید به صحنِ چمن ها که بوی خوش آن به هر دل نشیند

خوش آن کاروانی که شب راه رو طی کرد

دم صبح اول به منزل نشیند

نوایی نوایی نوایی نوایی؛ همه با وفایند تو گل بی‌ وفایی…

دلم را مرنجان؛ این مرغ وحشی…

ز بامی که برخاست، مشکل نشیند

به پا گر خلد خاری آسان بر آرم؛ چه سازم به خاری که بر دل نشیند؟

بنازم به بزم محبت که آنجا

گدایی به شاهی مقابل نشیند…

امیدواره جامی به فردای محشر به زیر لوای مزمل نشیند