آهنگ قطعه شوشتری از علیرضا قربانی

برخاست شوری در جهان از زلف شورانگیز تو
بس خون که از دل ها بریخت آن غمزه خون ریز تو
ای زلفت از نیرنگ و فن کرده مرا بی خویشتن
شد خون چشمم چشم سر از چشم قند آمیز تو
در راه تو از سرکشان نی یاد مانده نی نشان
چون کس نماندند در جهان تا که بود خون ریز تو
از شوق روی چون مهت گردن کشان درگهت
چون مرغ بسمل در رهت مست از خط نوخیز تو
آمد بهار ای دوستان منزل سوی بستان کنیم
تا بخت در رو خفته را چون بخت سروستان کنیم
آمد بهار ای دوستان منزل سوی بستان کنیم
تا بخت در رو خفته را چون بخت سروستان کنیم
ای غنچه گلگون آمدی وز خویش بیرون آمدی
با ما بگو چون آمدی تا ما ز خود خیزان کنیم
بشنو ز گلشن راز ها بی حرف و بی آواز ها
بر ساخت بلبل سازها گر فهم آن دستان کنیم