جهانگیر ملک، از برجستهترین نوازندگان تنبک در موسیقی ایرانی، در ۲۹ بهمن ۱۳۱۱ در تهران متولد شد. او با مهارت استثنایی خود در نوازندگی، به یکی از تأثیرگذارترین هنرمندان موسیقی سنتی ایران تبدیل شد. جهانگیر از کودکی به موسیقی علاقهمند بود و در نوجوانی نزد استاد حسین تهرانی، یکی از بزرگترین نوازندگان تنبک ایران، آموزش دید. سبک نوازندگی او تحت تأثیر مستقیم شیوههای استاد تهرانی بود و توانست این هنر را با خلاقیتهای شخصی خود غنیتر کند.
کارنامه هنری
جهانگیر ملک در سال ۱۳۳۲ با معرفی علی تجویدی به رادیو ایران پیوست و همکاری او با ارکسترهای بزرگ این سازمان آغاز شد. او در ارکسترهای مختلفی از جمله ارکسترهای شماره یک به رهبری حسینعلی ملاح، ارکستر شماره دو به رهبری مجید وفادار، و ارکستر گلها به سرپرستی حبیبالله بدیعی به نوازندگی پرداخت.
ملک یکی از پرکارترین هنرمندان موسیقی ایرانی بود و در برنامههای متعدد رادیویی از جمله «گلهای جاویدان»، «گلهای رنگارنگ» و «تکنوازان» حضور داشت. او بیش از ۵۵۰ اجرا در این برنامهها ضبط کرد و به عنوان نمادی از موسیقی سنتی ایران شناخته شد.
آثار و همکاریها
جهانگیر ملک با اساتید بزرگی مانند جلیل شهناز، پرویز یاحقی، علی تجویدی و حبیبالله بدیعی همکاری کرد. برخی از آثار برجسته او شامل بداههنوازیهای او در دستگاههای موسیقی ایرانی و همکاری در آلبومهایی مانند «گل افروز» با فرهنگ شریف و همایون خرم است. اجرای کنسرتهای متعدد در ایران و خارج از کشور، از جمله در آمریکا، آلمان، ایتالیا، و ژاپن، بخشی از فعالیتهای بینالمللی او بود.
سبک نوازندگی
جهانگیر ملک در نوازندگی تنبک به خلاقیت، ظرافت و هماهنگی با دیگر سازها شهرت داشت. او توانست تنبک را از نقش صرفاً همراهیکننده در موسیقی ایرانی فراتر ببرد و به آن هویتی مستقل و هنری ببخشد.
زندگی شخصی و درگذشت
جهانگیر ملک تا آخرین سالهای زندگی به فعالیت هنری مشغول بود. او در ۱۹ آذر ۱۳۸۱ در سن ۷۰ سالگی درگذشت و در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد. آثار او همچنان در یادها باقی است و الهامبخش نوازندگان نسل جدید است.
جهانگیر ملک نمادی از تلاش و نوآوری در موسیقی ایران بود و میراث او همچنان بخشی ارزشمند از فرهنگ موسیقی کشور به شمار میرود
